Een onvergetelijke ervaring!

Een slechte nacht met weinig slaap in Velp was niet bepaald een goede basis om op pad te gaan. Na de zoveelste keer wakker geworden besloot ik rond half 6 mij maar aan te kleden en het beste ervan te maken. Dit weekend weg wil ik namelijk ook gebruiken om een mooie route uit te stippelen op de Veluwe. Dit voor eventuele excursies in de toekomst.

Bepakt met mijn camera, een dikke jas en wat te drinken reed ik met de auto het gebied van de Veluwezoom in. Een gebied dat bekent staat om zijn mooie bossen en open heidevelden. De meest bekende en ideale plek om de zonsopgang mee te maken is bovenop de Posbank. Mijn auto zette ik op parkeerplaats de Zijpenberg waarna je al na 50 meter lopen op het hoogste punt van de Posbank staat.

Al snel werd ik begroet door een kudde wilde paarden en schoot er een ree vanaf de hei terug het bos in. Niet veel verder zag ik in het mistige dal een groep edelherten. Een stuk of 20 herten vervolgden hun weg vanuit het dal de heuvel op. Nadat ik de herten zeker vijf minuten had geobserveerd besloot ik zelf het dal in te lopen. Deze prachtige wandelroute brengt je helemaal van de top van de Posbank tot voor je gevoel het laagste punt. Onderweg hoor ik zwarte spechten, roodborsttapuiten en andere zangvogels de zon groeten. In het dal is het een stuk kouder en de zon heeft deze delen van het gebied nog niet bereikt. Toch krijg ik het opeens Spaans benauwd..............

Voor mij in het zand zie ik verse sporen. Sporen van niet zomaar een dier maar van een absolute droomsoort: de wolf. Met mijn neus op de grond volgde ik het spoor enkele tientallen meters. Vanaf dat punt ging het spoor een gebied in wat waar ik als wandelaar geen toegang tot had. Met een gezonde spanning en oplettendheid liep ik mijn rondje af. Eigenlijk al dol van blijdschap terug gekomen bij de auto besloot ik nog een stuk door te rijden. Naar een volgende parkeerplaats om daar nog een stukje te gaan wandelen. Het ontbijt stond toch pas klaar om 09:00 uur en het was pas 07:30 uur.

Rondje twee werd niet echt een rondje want al vrij dichtbij de parkeerplaats kwam ik een zeer fotogenieke Schotse Hooglander tegen. Een prachtig beest dat in de ochtendzon het perfecte onderwerp is voor de natuurfotograaf. Na zeker 30 minuten doorgebracht te hebben met deze vriendelijke reus besloot ik dat het wel genoeg was voor deze ochtend. Weer terug de lekkere warme auto in en op naar het hotel.

Snel terug rijden met dit uitzicht was helemaal niet nodig, dus ik pufte met de auto terug richting het hotel. VOL IN DE REMMEN. Zie ik dit nou goed? Links van de auto loopt op ongeveer 20 meter een op het eerste gezicht grote grijze hond mijn kant op. Na een seconde valt de puzzel in elkaar. EEN WOLF!! Ik zet de auto op een beschutte plek aan de weg en loop met mijn camera in de hand naar het hekwerk. De wolf is op dat moment ongeveer 250 meter van mij vandaan en loopt wat te snuffelen en te struinen. Ik blijf met mijn camera in de hand zitten op de plek waar ik ben en hoop op het beste. Na nog geen 2 minuten (zonder dat hij/zij mij doorheeft) loopt de wolf recht op mij af! 250 Meter wordt 150 meter, 150 meter wordt 50 meter en 50 meter wordt 20 meter. De wolf stopt en kijkt wat om zich heen alsof het dier doorheeft dat er nog een diersoort in de buurt is. Dan loopt het beest in drafpas omhoog en kijkt opeens recht in mijn lens. BINGO denkt zowel de wolf als ik. Ik schiet nog vier foto's op dat moment en het beest schiet een seconde later weg het bos in.

Het moment is voorbij en ik word overladen met emoties. Een droom die uitkomt! Met een euforisch en dankbaar gevoel rij ik terug naar het hotel waar een heerlijk ontbijt op mij staat te wachten.